Terwijl ik op een bankje bij het perron nog even een kaartje schrijf voor een vriendin die morgen jarig is, komt er een meisje naast mij zitten. Het is kwart over 11 en de trein komt bijna. Ik pak een appel uit mijn tas.
Ineens ruik ik een oud bekend luchtje: de geur van een vers afgebakken chocolade croissants komt mij tegemoet. Nu mag ik vanwege mijn coeliakie (gluten intolerantie) deze al jaren niet meer eten, maar ik weet nog goed hoe heerlijk ze smaakten!
Mijn appel is op en ik ben weer even verzadigd. Mooi hoe de natuur dat dat zo kan maken: heerlijk zoet en toch in balans door de aanwezige vezels.
Het meisje naast mij rommelt in haar tas. Nieuwsgierig als ik ben, sla ik haar gade. Ze tovert een Snelle Jelle reep uit haar tas en binnen luttele seconden verdwijnt ook deze in haar buik.
Sinds ik afgestudeerd Orthomoleculaire voedingscoach ben, let ik meer op wat mensen eten en voel ik vaak een – kleine bescheiden – drang om mijn kennis over voeding met mensen te delen…
Wanneer je kijkt naar wat deze lieverd net gegeten heeft, kun je namelijk een paar dingen opmerken:
- Een croissant is letterlijk gebakken lucht. Goddelijk, dat wel, maar voor je lichaam is het een product bij uitstek wat heel veel calorieën bevat maar weinig voeding (brandstof) levert.
- De Snelle Jelle? Van deze reep wordt je inderdaad heel snel blij: een suikerbom die je bloedsuikerspiegel gelijk een flink boost geeft, een echte quick fix voor wanneer je snel wat energie wilt.
- Zowel de croissant als de reep vallen onder de voedingsgroep suikers / koolhydraten. Welke je absoluut nodig hebt, maar niet op deze manier. Want hoe blij je nu bent met de instant happiness die de stijgende bloedsuikerspiegel in je lichaam teweeg brengt, binnen 1 tot 1 1/2 uur zakt je bloedsuikerspiegel keihard naar beneden en begin je drang naar een quick fix opnieuw.
De trein komt en ik stap in. Het meisje gaat de andere kant op en ik heb mijn mond gehouden. Het is namelijk niet mijn plek, laat staan het moment, om mensen belerend toe te spreken. En heel eerlijk, zelf heb ik jarenlang niet anders gedaan, wist ik veel!
Nu weet ik veel. Veel wat ik graag met jullie deel. Terwijl ik dit zo in de trein schrijf, pak ik er een stukje extra pure chocolade bij. Want ja, ook ik ben zo nu en dan een snoepkont. Het moraal van het verhaal? Eet gerust een stukje (pure) chocolade en geniet hier intens van. Verstop het bij voorkeur niet in een croissant en doe jezelf een plezier: ga niet voor de Snelle Jelles van deze wereld. Gooi eens een appel in je tas voor onderweg en hou mijn volgende blog over slimmere tussendoortjes in de gaten!
Beter door eten begint met eerlijke, onderbouwde informatie over voeding en elke keer weer een klein stapje in de goede richting maken. Doe jij ook mee?
Liefs, Monique